About life and photography

Net ten zuiden van het kronkelende Reitdiep ligt het fraaie wierdedorp Ezinge. Op de rand van de afgegraven wierde staat de 13 e  eeuwse kerk met losstaande toren, voor velen een geliefd en mooi onderwerp om te fotograferen.  Ezinge is bekend vanwege de opgravingen die archeoloog Van Giffen hier rond 1930 heeft uitgevoerd, waarbij resten van boerderijen en gebouwen zijn gevonden uit de periode van 600 v. Chr. tot 500 n. Chr. Deze bijzondere vondsten zijn te bewonderen in museum Het Wierdenland, dat aan de doorgaande weg is gevestigd. De vaste collectie van dit museum richt zich op het ontstaan van het terpen- en wierdenlandschap in Noord-Nederland.  De wierde oplopend richting de kerk valt op, dat in tegenstelling tot veel andere kleinere dorpen in de omgeving, Ezinge nog wel enkele winkels telt zoals een bakkerij en een supermarkt. Wanneer ik de Torenstraat verder oploop, valt mijn blik op een bankje met daarop een bordje dat vermeldt: ‘Weggeefbank, alles op deze bank is gratis

Fairytale Sweet the air smells, so soft the trees caress, like thick green wool. Blue flowers all around me, birds so happy to be, here in this magic place. Please let me rest and stay, and make me a fairy of your tale... ©BoScheeringa

De laatste  weken had ik niet veel tijd voor eigen fotowerk en dat zal de komende maanden ook nog wel zo blijven.  Maar erg vind ik het niet, want ik werk met veel plezier aan de fotografie voor het jubileumboek van de Stichting Oude Groninger Kerken.  Ik mag vrij associëren op teksten van een journaliste van een landelijk dagblad, die de sfeer van de locaties van de kerken beschrijft.  Een grote klus, want de stichting heeft inmiddels 96 kerken in haar bezit! Sinds half februari trek ik gedurende 1 á 2 dagen per week van kerk naar kerk, van dorp naar dorp en fotografeer op de voor mij vertrouwde plekken op het Groninger Hoogeland, maar ook op locaties  in West- en Oost-Groningen, die ik nog niet zo goed ken. Een prachtige ontdekkingstocht in mijn eigen provincie dus! Gisteren was ik in Oost-Groningen, eerst in Kiel Windeweer, daarna richting het Oldambt, naar Midwolda, Finsterwold, Beerta en Nieuw-Beerta. Kiel -Windeweer kende ik niet zo goed, ik maakte me een v

Eindeloze horizon Stil sta ik en voel, hoe jij luistert, mijn wanhoop waaiert uit, over jouw ruimte, het krijgt lucht. Verloren vriendschappen, liefdes, levens, stukjes van mij, gaten in mijn ziel. Zacht fluister jij nieuwe hoop, mij vervullend met ongekende vreugde. Blij maar aarzelend loop ik door, en zie jouw eindeloze horizon, ik ben heel dit is mijn hart. Bo Scheeringa Uit het boek Ruim Leven. Zie ook mijn blog Ruim Leven

In 2012 liep ik als pelgrim de Camino Frances, een 800 km. lange voettocht van Zuid-Frankrijk naar Santiago de Compostella in Spanje. Mijn reisverslagen zijn verzameld in een boekje getiteld: 'Open, verder van huis, maar dichter bij mezelf'. Op deze zondagochtend valt mijn blik op het boekje in de kast en ik lees nogmaals wat er op de achterflap staat geschreven: In het boek ‘Open’ beschrijft Bo Scheeringa in een reisblog haar ervaringen, indrukken en gevoelens tijdens een 800 kilometer lange voettocht naar Santiago de Compostella. Een fantastisch avontuur, ontstaan vanuit een onstuitbaar verlangen naar meer bewustwording en groei en het willen loslaten wat haar vasthield. Het is een verhaal over pijn en afzien maar ook het delen van euforisch genieten, het vinden van persoonlijke inzichten en een groter spiritueel besef. Open is een verslag van bijzondere ontmoetingen en ervaringen. Een verhaal dat de lezer vaak doet glimlachten, maar onvermijdelijk zal ope

Het is niet voor niets dat Reint Wobbes, voormalige secretaris van de stichting Oude Groninger Kerken, woonachtig is in een 18de eeuw woonhuis, op de 2000 jaar oude wierde van Huizinge, op een steenworp afstand van de 13de eeuwse Johannes de Doperkerk. Zoals zoveel wierden in Groningen, is ook de wierde van Huizinge voor een deel afgegraven, maar de bebouwing van het dorp is sinds 1830 nauwelijks veranderd. Het authentieke dorp ademt rust en is van een eenvoudige schoonheid. En dat is precies waar Reint warm van wordt; de historie en de schoonheid van het Groninger Landschap.  Bij de kerk van Huizinge heb je een prachtig uitzicht over de landerijen en wanneer je op een dag met wolken en zon een wandeling rond Huizinge maakt, waan je je in een 17de eeuws schilderij, wanneer het licht sprookjesachtig over het land en de kerk glijdt. Van de historie van Groningen weet Reint veel, hij kan het landschap ‘lezen’. Hij kan je aanwijzen waar een dijk lag, een water heef

Avondlicht Zacht wiegt de wind het koren dat glinstert en golft als zijde. De wolken tonen me een schouwspel, dat opnieuw verwondering brengt. Ik hoor vogels, levenslustig Gouden licht glijdt over het land en beschijnt het kerkje op de wierde. Verwarm me met je schoonheid Troost me met je rust Ik los op in jouw ruimte Alles wordt klein.   ©Bo Scheeringa Dit gedicht komt uit het boek Ruim Leven, een portret van Noord-Groningen en haar bewoners. Zie ook mijn blog:  R uim Leven Ruim Leven is verkrijgbaar via info@boscheeringa.nl (geen verzendkosten), verschillende boekwinkels in stad en provincie Groningen, galerie Dutch Accent in Amsterdam, uitgeverij Profiel in Bedum en via Bol.com . Hardcover, 160 paginga's €29,95

De gemeente De Marne is een van de dunst bevolkte gemeenten van Nederland. Wanneer je het gebied verkent, heb je geen enkele behoefte dit gegeven in twijfel te trekken, want er heerst een serene rust. Het wierdenlandschap met zijn weidse uitzichten en slingerende maren (waterlopen) en het noordelijke polderlandschap, grenst in het noorden aan de Waddenzee, in het zuiden aan het Reitdiep en in het westen vormt het Lauwersmeer de grens met Friesland.  Fietsend over een smalle landweg van Eenrum naar Kloosterburen, kom je door het gehucht Broek, aan de Broekstermaar, vlakbij Pieterburen. Het bestaat uit niet meer dan een paar huizen. Weer ervaar ik die gemoedelijke rust die zo typisch is voor de dorpjes op het Groninger Hoogeland. Juist hier, in het topje van Nederland, ver van alle hectiek en stedelijk vermaak, ontmoet ik met regelmaat ‘westerlingen’ die heel bewust de keuze hebben gemaakt zich hier te vestigen. Zo ook Anita en Lydia. Anita is opgegroeid in Paterswolde, maa