Buigen voor het landschap

Net ten zuiden van het kronkelende Reitdiep ligt het fraaie wierdedorp Ezinge. Op de rand van de afgegraven wierde staat de 13^e eeuwse kerk met losstaande toren, voor velen een geliefd en mooi onderwerp om te fotograferen.  Ezinge is bekend vanwege de opgravingen die archeoloog Van Giffen hier rond 1930 heeft uitgevoerd, waarbij resten van boerderijen en gebouwen zijn gevonden uit de periode van 600 v. Chr. tot 500 n. Chr. Deze bijzondere vondsten zijn te bewonderen in museum Het Wierdenland, dat aan de doorgaande weg is gevestigd. De vaste collectie van dit museum richt zich op het ontstaan van het terpen- en wierdenlandschap in Noord-Nederland. 

De wierde oplopend richting de kerk valt op, dat in tegenstelling tot veel andere kleinere dorpen in de omgeving, Ezinge nog wel enkele winkels telt zoals een bakkerij en een supermarkt. Wanneer ik de Torenstraat verder oploop, valt mijn blik op een bankje met daarop een bordje dat vermeldt: ‘Weggeefbank, alles op deze bank is gratis’. Op dit moment zijn een paar glaasjes, een stel kinderlaarsjes en een paar kindersandalen gratis mee te nemen. Mijn kinderen zijn al groot en glazen heb ik genoeg in de kast, dus ik loop door. Maar een leuk initiatief is het wel!

Mijn aandacht wordt al snel getrokken door de aanblik van de kerk en de kerktoren omringd door goudgele bladeren van een goudes boom in herfsttooi. Het wit geschilderd hek blinkt in de zon en kippen scharrelen voor mij in het straatje. Ik word getroffen door het idyllische plaatje en kijk nieuwsgierig om me heen. Het huisje naast de kerk spreekt tot mijn verbeelding. Het heeft, zo hoog gelegen aan de rand van de wierde, een geweldig uitzicht over het land rondom en oogt authentiek en één met de omgeving. 

Terwijl ik aarzel of ik zal aanbellen, houdt een tweetal woest blaffende honden me tegen, maar juist als ik me weer om wil draaien komt een man naar buiten die de honden tot stilte maant. We raken in gesprek en wanneer hij zijn duiven voert, vraag ik of ik een portret van hem mag maken, zijn karakteristiek voorkomen nodigt mij uit tot fotograferen. Even later zit ik aan zijn keukentafel met een kop thee terwijl Willem een shagje draait. Willem vertelt: "De omgeving, de sfeer van dit landschap, ik zie nog steeds de schoonheid ervan. Vooral ’s avonds, als aan het einde van de dag de lucht rood wordt, dat is zo mooi. Op een gegeven moment ga je zien dat het elke dag anders is, ook het land dat wordt bewerkt, is elke keer weer anders. Waar ik ook van houd, is de soberheid. Deze kerk in Ezinge is zo sober. Houten plafonds, plavuizen en wit gestucte muren, met mooie boogjes en vormen. En hij is in perfecte staat, dat zie je ook weinig". 

"Maar het is moeilijk wonen hier. Het land is open, het is hard en confronterend. Je hebt weinig dekking. Alles is open. Je wordt kwetsbaar in dit land. Tijdens de winters hier, wordt die zware klei zwart. Daar moet je tegen kunnen. Als je op dit vlakke land leeft, dan maakt dit land je nederig, het maakt je klein. Je hoeft hier geen pretenties te hebben, begrijp je. Als je hier wilt wonen moet je kunnen buigen, voor het landschap, voor de omgeving. Je kunt er niet tegen vechten, want het is sterker. Groter, sterker, opener. Door hier te wonen word je ontvankelijk voor God"

Dit is één van de verhalen uit het boek Ruim Leven. Een boek met veel foto's, verhalen en gedichten van en over Noord-Groningen en is verkrijgbaar bij mij zelf via info@boscheeringa.nl (geen verzendkosten), bij diverse boekwinkels in stad en provincie Groningen, uitgeverij Profiel in Bedum en via Bol.com. Zie voor meer info ook op mijn website: www.boscheeringa.nl