Ontdekking van Oost-Groningen

De laatste  weken had ik niet veel tijd voor eigen fotowerk en dat zal de komende maanden ook nog wel zo blijven.  Maar erg vind ik het niet, want ik werk met veel plezier aan de fotografie voor het jubileumboek van de Stichting Oude Groninger Kerken.  Ik mag vrij associëren op teksten van een journaliste van een landelijk dagblad, die de sfeer van de locaties van de kerken beschrijft.  Een grote klus, want de stichting heeft inmiddels 96 kerken in haar bezit! Sinds half februari trek ik gedurende 1 á 2 dagen per week van kerk naar kerk, van dorp naar dorp en fotografeer op de voor mij vertrouwde plekken op het Groninger Hoogeland, maar ook op locaties  in West- en Oost-Groningen, die ik nog niet zo goed ken. Een prachtige ontdekkingstocht in mijn eigen provincie dus!

Gisteren was ik in Oost-Groningen, eerst in Kiel Windeweer, daarna richting het Oldambt, naar Midwolda, Finsterwold, Beerta en Nieuw-Beerta. Kiel-Windeweer kende ik niet zo goed, ik maakte me een voorstelling van een veenkoloniaal dorp met een lintbebouwing die ik doorgaans nogal saai vind. Maar toen ik aankwam bij de kerk, nu inmiddels een restaurant genaamd De Amshoff, keek ik toch verrast om me heen. Het smalle weggetje langs het kanaal, het mooie witte houten bruggetje, de vele bomen, dit alles geeft het dorp toch een onverwachte idyllische sfeer.

Het dorp werd langzaam wakker op deze vroege zaterdagochtend, het enige geluid dat de stilte verstoorde was van iemand op een zitmaaier op het perceel naast de Amshoff, en het gezang heel veel vogels, maar dat was dan weer geen verstoring. Van Kiel-Windeweer reed ik naar Midwolda, waar ik me vergaapte aan de prachtigste boerderijen en landhuizen.  

Kunstenares Maya Wildevuur, die de Ennemaborgh bewoont, bezocht ik jaren geleden al eens om haar te portretteren.  Deze foto is te zien op mijn website. Met mijn telefoon maak ik een foto van  de borg en de kleurige kippen en hanen aan de kant van de weg die zo typerend zijn voor haar werk en rij door.

Enigszins misplaatst in deze omgeving zie ik een zeilbootje op een trailer op een oprit van een grote statige boerderij staan en even verderop nog één.  Maar pas wanneer ik  de bruine bordjes zie met aanwijzingen als: jachthaven, strand en camping, valt bij mij het kwartje. Natuurlijk, Midwolda grenst aan het in 2005 kunstmatig aangelegde Oldambmeer! 
Even verderop maak ik opnieuw een foto met mijn telefoon, van een mooie veenkoloniale boerderij, terwijl ik achter me het kabbelende water van het meer hoor. 

Op een of andere manier toch wel wat bevreemdend en een bijzondere combinatie. In de jachthaven zie ik wel wat bootjes en er staan een paar campers op de camperplaatsen, maar op het meer is geen boot te zien en het strandje is op deze 1e mooie voorjaarsdag helemaal leeg.  Toch heeft het gebied volgens mij best wel potentie, wellicht zullen de toeristen de komende jaren nog komen?